بازگشت ویروس خفته/ آیا باید از آبله میمون بترسیم؟
آبله میمون چیست
آبله میمون در ردیف ویروس‌های آبله قرار دارد. این خانواده بسیار گسترده است و شامل آبله گاوی، آبله شتر، آبله اسب و آبله مرغان می‌شود.
به گفته دکتر حسین کرمانپور، مدیر اورژانس بیمارستان لقمان چون اولین‌بار این بیماری در میمون‌ها شناسایی شده، نام آبله میمون روی آن گذاشته شده است.
او به «شهروند» توضیح می‌دهد که این آبله در منطقه کنگو دیده شده و بیشتر موارد ابتلا به این بیماری در همان محدوده جغرافیایی بوده است.
علایم این بیماری چیست؟
آنهایی که آبله‌مرغان را تجربه کرده‌اند به یاد دارند که تمام بدن‌شان پر از دانه‌هایی می‌شد که به‌شدت می‌خارید و در کنار آن تب و بدن‌درد را هم باید چند روزی تجربه می‌کردند.
دکتر کرمانپور توضیح می‌دهد که این بیماری کاملا شبیه آبله مرغان است و در دو مرحله خودش را نشان می‌دهد؛ در مرحله اول فرد دچار تب و بدن‌درد و بی‌حالی می‌شود، بعد از چهار یا پنج روز کم‌کم دانه‌های پوستی روی صورتش نمودار و کم‌کم از طریق گردن این دانه‌ها به سایر اعضای بدن منتقل‌می‌شود که اصولا دوره درمان آن 15 تا 21 روز طول می‌کشد.
او توضیح می‌دهد که در مواقع بسیار نادر این ویروس به دستگاه تنفسی و ریه حمله می‌کند و در آن زمان می‌تواند بیمار را تا مرز مرگ نیز پیش ببرد. اما این موضوع بسیار نادر است و بسیاری از کارشناسان بر این باورند که امکان اپیدمی‌شدن آن در جهان تقریبا صفر است.
راه درمان آبله میمون
کرمانپور بر این باور است که این ویروس ارتباط نزدیکی با ویروس آبله دارد که در سال‌ها قبل شیوع پیدا کرده بود و واکسنی هم که برای این بیماری تهیه شده بود، می‌تواند برای این نوع آبله کاربرد داشته باشد.
بررسی‌ها نشان داد که این واکسن حدود 85درصد در پیشگیری از عفونت آبله میمون موثر است. برای درمان موارد شدید نیز می‌توان از داروهای ضدویروسی استفاده کرد. البته این را هم باید گفت که افرادی که پیش از این به آبله مرغان دچار شده‌اند یا واکسن آبله را زده‌اند؛ یا آبله میمون را نمی‌گیرند یا اگر با آن درگیر شوند، بسیار خفیف خواهد بود.
آبله میمون و راه‌های سرایت آن
آنهایی که حیوان خانگی دارند کمی باید نگران‌تر باشند، زیرا آنطور که نام این بیماری نشان می‌دهد انتقال آن از راه میمون نیست و حیوانات خانگی مثل سگ، گربه، همستر و کبوتر است که این بیماری را منتقل می‌کند.
دکتر کرمانپور تاکید می‌کند که این بیماری می‌تواند هم از راه تماس با زخم‌های فرد گرفتار و هم از راه تنفس به دیگران منتقل شود. البته انتقال از راه تنفس آنقدرها هم مانند کرونا شدید نیست، اما در برخورد با بیمار مبتلا باید احتیاط کرد.
او ادامه می‌دهد که از طریق چشم، بینی یا دهان نیز این ویروس می‌تواند منتقل شود. اعتقاد بر این است که برخی از افراد ویروس را از طریق رابطه جنسی گرفته‌اند که کارشناسان بهداشت آن را «عجیب» توصیف کرده‌اند. تصور می‌شد که آبله میمون از طریق رابطه جنسی گسترش نمی‌یابد، بلکه از طریق تماس نزدیک با ضایعات یا قطرات تنفسی گسترش می‌یابد. با این حال، تنها به این دلیل که می‌تواند در طول رابطه جنسی پخش شود، به این معنی نیست که راه اصلی انتقال ویروس است، همچنین آن را به یک بیماری مقاربتی تبدیل نمی‌کند.
مراقب بچه ها باشید
اعظم غلامی، فوق‌تخصص ریه کودکان این بیماری را زیاد شایع نمی‌داد و معتقد است که از آنجا که بیشتر افراد بهداشت را رعایت می‌کنند، بعید است به یک اپیدمی تبدیل شود.
او می‌گوید: «قدیم‌ترها که اکثر بچه‌ها آبله مرغان و اوریون را می‌گرفتند، به دلیل جمعیت بالا و ترددهای زیاد بین مردم بود.
غلامی مهم‌ترین فرق آبله مرغان و آبله میمون را بزرگ‌شدن غدد لنفاوی می‌داند و می‌گوید: «در آبله مرغان نیز بزرگ‌شدن غدد لنفاوی در گلو مشاهده می‌شود، اما در آبله مرغان این ماجرا مشهودتر است.»
این فوق‌تخصص بر این باور است که پارچه، لباس و رختخواب فرد بیمار نیز می‌تواند محل انتقال بیماری باشد و باید از برخورد با آنها دوری کرد.
او به این نکته تاکید می‌کند که دوره نهفتگی بیماری می‌تواند یک هفته تا 10 روز طول بکشد، اما شروع عفونت تا بهبودی کامل سه هفته زمان می‌برد که مهم‌ترین علایم آن بثورات پوستی است که 95درصد آن در صورت، 75درصد کف دست و پا و مقداری نیز در دستگاه تناسلی دیده می‌شود. در موارد بسیار نادر ممکن است قرنیه چشم یا مغز گرفتار عفونت شود که در این دو مورد این بیماری خطرناک است و نکته مهم این است که بسیار نادر این اتفاق رخ می‌دهد.
او تاکید می‌کند که در صورتی که حیوان خانگی دارید یا به حیوانات علاقه‌مند هستید، در کوچه و خیابان از دست زدن به آنها خودداری کنید و اگر به آنها دست می‌زنید، بلافاصله دست‌هایتان را با آب و صابون بشویید.
غلامی معتقد است که در حال حاضر این ویروس خارج از زیستگاه معمول خود قرار دارد و در تلاش برای گسترش‌یافتن است، بنابراین برای ادامه حیات به تماس نزدیک و طولانی‌مدت نیاز دارد. بنابراین احتمال گسترده‌بودن شیوع بیماری وجود ندارد و خودبه‌خود از بین می‌رود.