تکنیک برای تاکتیک در حمل و نقل هوایی

گروه اقتصادی: حمل و نقل هوایی در عمر ۱۱۸ ساله خود ، با گذر آزمون ، خطا و تجربه ، رشد و بالاندگی یافته است که جوهره مقررات ، قوانین و معاهدات در کنوانسیون ها و مجامع بین المللی ، خون انسان ها بوده است.

جوهر قلم قانون که از خون باشد ، نشان از پیچیدگی هایی در احکام است که در عمق و بطن قانون میتوان یافت. پرواز هواپیمای تجاری که به صورت مستقیم با جان انسان ها از ملل گوناگون در ارتباط است ، تحت ضوابطی است که مقررات حدود آن را مشخص نموده است. مقرراتی که در ابعاد ساختار بهره برداری هوایی متفاوت و از عملیات پرواز تا تعمیرات و نگهداری هواپیما و از حقوق مسافر تا مقررات بازرگانی و از قانون امنیت تا ایمنی است.

لذا در چنین ساختار پیچیده ای ، نگرش سازمان های حاکمیتی در عرصه هوانوردی با ایجاد دیپلماسی و مشارکت در کنوانسیون ها ، مجامع ، اجلاس و انجمن های بین المللی ، راه را برای اشتراک گذاری داده ها و تجارب با هدف ارتقاء سطوح ایمنی و بعد اقتصاد حمل و نقل هوایی ، فراهم میکند. درک عمیقی که نشان از تسلط کافی بر جوانب امر باید داشته باشد تا از انکس های نوزده گانه سازمان جهانی هواپیمایی کشوری تا کنوانسیون های ورشو و تورنتو را بفهمد.

مکاشفه و استباط چند بُعدی از اقتصاد تا عملیات و از دیپلماسی و حقوق هوانوردی تا ایمنی و امنیت ، لازمه عبور از بحران در حمل و نقل هوایی است که امروزه جهان در حال توسعه ، بدان توجه میکند.

آموزش و پرورش منابع انسانی که مجری مقررات با خون نگاشته هستند ، از اهمیت دو چندانی نسبت به ساختار مقررات برخوردار است که نهایتا رشد کیفی آنها ، موجب افرایش ایمنی و کاهش ریسک و خطای جبران ناپذیر است.
همچنین پایداری و توسعه حمل و نقل هوایی در گرو توجه و درک عمیق از اقتصاد و تجارت هواپیمایی است که با رویکرد تدقیق به حقوق مسافر نمود می یابد. عنایت به این اصل مهم موجب لزوم به کیفیت و کمیت خدمات با شرط جامعه شناسی و روانکاوی بازار خواهد شد که متناسب با نیاز ، عرضه صورت بپذیرد.

حال در ایران ما که خود با چالش جدی در حمل و نقل هوایی دست به گریبان است ، با قضاوتی صادقانه و بدون گرایش های سیاسی و جناحی ، در می یابیم که بی توجهی به تمامی مولفه های فوق ، موجب این شکاف عمیق مابین واقیعت و حقیقت شده است.

بی توجهی به اصول قانون و بازآفرینی آن متناسب با نیاز امروز ، ریشه در انحراف درک و استنباط داشته و دارد که نتوانسته است نسبت به دفاع از حقوق هوانوردی ایران ، اقدام کند.

به دفتر نمایندگی ایران در سازمان هواپیمایی کشوری بین المللی یا ایکائو و نماینده ایران ، جایگاه و اهمیت آن که مینگریم ، متوجه آسیب ها خواهیم شد که چگونه این دفتر راهبردی خنثی عمل میکند و هیچ خروجی موثری در اجلاس مربوطه ندارد و نسبت به احاق حق ملت و دولت جمهوری اسلامی ، ناتوان است.

به انجمن بین المللی حمل و نقل هوایی و یا "یاتا" که مینگریم ، میبینیم هیچ جایگاهی در حفظ و دفاع از حق هواپیمایی تجاری ایران ، نداریم.

معاهدات حمل و نقل هوایی ایران با دیگر کشورها را که ورق بزنیم ، روح قانون رقابت عادلانه را نخواهیم یافت.

بی توجهی به این اصول یادشده ، اقتصاد و ایمنی حمل و نقل هوایی را از جایگاه قانون و مجریانش ، به قهقرای مطلق کشانده است و کنشگران و متصدیانش نیز ، کوته فکرانی هستند که از این باگ خرد و دانایی ، به نفع خویش و نه مردم ، نهایت استفاده را برده اند.

سوانح و حوادثی را در دو دهه اخیر میبینیم که اصل و بن و پایه اش ، ناشی از بی توجهی به اصول قانون و مقررات توسعه نیافته است.

حال در چنین شرایطی و بحران فراگیر شده ای ، حضور فردی در راس راهبری حمل و نقل هوایی ، ضرورت دارد تا درک عمیقی از مقررات بین المللی حمل و نقل هوایی و بایسته ای چون دیپلماسی و روابط بین الملل با زبان تخصصی اش ، داشته باشد. فردی که ایمنی را فدای اقتصاد و هر دو را فدای فساد ، نکند. حاکمیت هوانوردی فردی فارغ از سیاست را نیازمند است تا با نگرشی فوق تخصصی ، بتواند این درد فراگیر ناشی از نادانی را ، درمان کند. درمانی که هیچگاه نسخه متصدیان نظامی ریاست حاکمیت هوانوردی ایران ، کارایی مطلوب را نداشت. نظامیانی که تخصص دیگری در علاج داشته و دارند.

و بی توجهی به این نکته حائز اهمیت ، تکرار حوادث و سوانح تلخی است که در گذشته تا به امروز ، گریبانگیر کشور و مسبب آسیب های جدی اجتماعی شده است. حوادثی که نظامیان در قامت خلبان و مدیر بهره بردار ، بیشترین سهم را در آن داشتند و این یک هشدار جدی برای پیشگری از تکرار است.

لذا ، رمز پیروزی ، تکنیک فردی برای تاکتیکی گروهی در جهت عبور از بحران است که لازمه آن تخصص هوانوردی تجاری غیر نظامی بوده ، هست و خواهد بود.